Long live free and united Balochistan

Long live free and united Balochistan

Search This Blog

Translate

Poem and personal testimony: When will the Balochs stop being victims of the Pakistani paramilitary forces?

By Khalid Hayat Jamaldin

Torture and kidnap of Balochs in Balochistan by the Pakistani law enforcement, especially the paramilitary forces, has become very common practice since the last few years. They kidnap us, arrest us on false charges, torture us, brutally murder us and then throw us away. Many of us are still missing. The reasons behind these incidents are because we are Baloch by ethnic and we are continuously demanding for our rights and identity. This mistreatment happens to Baloch at all level; rich and poor educated and uneducated.

On April 8, 2010 I also had to go through the torture process by the paramilitary forces in Quetta, capital of Balochistan. It happened when I left my hometown, Noshki, about 120km from Quetta. When we entered Quetta, the time was about 09.00 pm, and the van was stopped a couple of times by the paramilitary. Each time the same questions were asked: where is the van coming from and what’s in your bag? Each time the driver and passengers told them that we came from Noshki, and I had to tell them my bag carried “one laptop and two pairs of cloths”.

After the van dropped us off at its final destination, I had to catch a riskhaw (a three wheel taxi) to go to the place where I was supposed to spend the night. On the way, I was again stopped several times and the same questions were asked and my reply was the same. And I was asked to get off from the rickshaw and open my bag to prove that I was telling the truth. I really got sick and tired of zipping and unzipping the bag. Therefore, I left my bag opened. Moreover, their rude behavior towards me was torturing, annoying and made me nervous. And I feel that I have entered a different or an occupied territory.

When I was almost reaching my destination, I was again stopped by the forces, and had to suffer the same process. This time I told them: This is what I have in my bag and you can check it but I am not going to open it for you. You are welcome to do it yourself. The solider did not like my words and started to shout at me while threatened to punish in a way that I have never thought of. I responded and asked him to let me speak to his officer as I found his behavior offensive.

When he did not return immediately, I went to look for him to sort out the problem so that I could leave. When I found him, I overheard him tell his officer not to release me as he wanted to teach me a lesson; that I was trying to be smart. By now I knew things were going to get messy. They were not allowing me to leave and making me wait long hours became a mental torture to me; and I was forced to stand at the road side. So I asked to see their senior officer. They told he would arrive soon and that they have decided what to do with me. I was mentally prepared to face the consequences of my action and I recalled all that I have heard from other Balochs who had been brutally treated; their stories are true.

A few minutes later, the major arrived in a red Toyota four-wheel pickup, with gunmen, followed by a one-door pickup full of armed men. The latter welcomed the major, after which they called for me. The major, who looks like a ‘practising Muslim” with long beard, greeted me and asked for my name. His name was Asim, according to his nametag. I started the conversation in English, where he told me that his men had lodged a complained against me.
I replied “Major, it is good that they have someone to listen to them. To whom and where should I complain about their rude behaviors that I faced since I entered this city”.

We went further and discussed what the issue was. I told him that I was carrying my laptop and clothes in this bag that I have zipped and unzipped it several times since I have entered the city.

I said: “I have just told your solider the same and if he wanted to check he is welcomed but I am not going to open it for him because I am tired”.

“He has taken my words as an insult because he is in uniform,” I told the major.

The major said that his men were standing there for civilian’s security and they were called by the provincial government. I replied “We appreciate what you people are doing but it does not mean that you have to get on our nerves. We also get tired of being disrespected in the name of security”.

Furthermore, I told him that I have not seen any improvement in the situation despite an increase of torture cases against us. Asked again for my Identity card to double check and asked me where I work. I replied I was jobless, just came to the city to buy some stuff and will return home tomorrow; and that was a fact.

His people started to search my bag and within a second or two without opening the other pockets they showed Asim a piece of marijuana rapped in a plastic. Well, I was already prepared to face all this when they were discussing among themselves about teaching me a lesson. After showing it to the major, he asked if indeed I was carrying the drug.

I replied “I am really sorry to say that you haven’t heard a single word that I have been telling you. Let me repeat it for you: this bag has been unzipped several times at different check posts and this time I did not protest nor show them the bag. But I asked them to do it themselves. I said I was not going to open it for them”.

I added “At the other posts, no one found such stuff in my bag although they searched every part of it, but at this post they found this piece of rubbish in my bag without opening and searching every pocket of it. And for your information, I have never smoked in my life and nor I am a drug addict or a dealer carrying a couple of grams marijuana to make an earning”.

I continued telling the major this was really childish, that I had heard all this before and seen it in the movies, and that it was good that I was seeing it in real life. For awhile, I thought the major has realized that his men had chosen the wrong tactic to take revenge on me.

When he asked his men why they did this to me, they replied that they were prepared to swear on the Holy Quran that they have not kept the marijuana. This sentence of theirs upset me a lot and I lost my temper.

I told them “Look at yourselves you bastards with long beards on your faces; you want to prove that you are practicing Muslims but in reality you are worse than the Satan (devil).You guys are ready to swear on the Holy Book. Do you ever know the importance of the Quran”?

The major interrupted and tried to calm me down by telling me that I am “an educated person” and such language did not suit me. I told him that I am being rewarded already for being a highly educated person in this society.

“For almost two hours you guys have kept me on hold and mentally tortured me and tried to prove that I am a drug dealer,” I told him. People started to gather around but the paramilitary forces moved them away and prohibited them from crowding the area. Now I was completely mentally prepared to go in the depth of it to find out till what extend these so called “life saver or protector” of this country will do with me.

The major asked for my closed friends contact numbers which I refused to give because I did not want to get them involved in this trouble. I gave him my elder brother’s contact number. I told the major that he was not in the city so do not worry him. He dialed my brother’s number and moved ahead. After a minute or so, my brother called me saying that someone by the name of Asim had called him and said that “Khalid had an accident and he is suffering from serious head injuries”.

I could feel the fear in his voice and that he was trying to find out if everything was okay with me. I told him the whole story and he asked me why this guy told him a lie. I went to Asim to find out and this time his gunmen did not allow me to go near him but still I persisted and asked him why he lied to my brother?

Asim asked me if I wanted him to tell my elder brother the truth – which I had been caught carrying illegal drugs. Now I felt the change of tone in his voice, which made me aware that I was talking to a “MAJOR”.

I told him that this may be a truth that was created by his people but not for my brother. “If you do not know who I am, my brother and my people know me and my family very well. They will not believe your nonsense story,” I added.

He ordered his gunmen to take me to the police station and launch an FIR (First Investigation Report). I responded by saying it was a mistake for me to think he was an educated person.

“You are worse than your gunmen. You have proved to me that you are bias, Balochistan is an occupied state by Pakistan and you guys have sworn to torture the innocent Balochs in the name of security,” I said.

Now I had to face the knocking of his solider. All of them wanted to take part in beating me and to prove to their boss how loyal they are to him. They wanted to handcuff me but I did not allow them. They dragged me to their pickup and moved to the police station to launch the FIR. I entered into the room before them. When the officer on duty saw me spotting a French cut, carrying a laptop bag on my shoulder and wearing neat clothes, he stood up to welcome me and to find out how he can help. When he found the paramilitary guys behind me, he changed his mind because he realized that they have brought in another victim and he cannot interfere in their work. If ordered, he has to do what they asked him to although they are from different departments. In the FIR they wanted to mention that drugs were found on me; that I have abused Pakistan; I have misbehaved with the officers in uniforms and snatched the tags on their shoulders, which they did themselves to prove me guilty. There were a lot of other allegations.

I realized that they thought I may be a doctor by profession when I heard them telling the officer on duty that this guy does not know what type of doctors we are. He will soon find out after the FIR was launched and he was admitted to the orthopedic ward of the hospital.

Suddenly a friend of mine, a lawyer by profession entered the room and saw me sitting on the bench. We were both surprised to see each other because the last time we met was in a farewell party arranged by all my friends before I left for States for my Masters under the Fulbright Scholarship in 2006. He was there to release his client and when he saw the paramilitary forces he just kept silent for a few seconds and said to me in Balochi (language) “Khalid, I just pray for the day to come soon when we are no longer their victims”.

He requested the senior police officer, who had earlier entered the room and prepared pen and paper without listening to me, not to launch the FIR. My friend told me he would handle everything and I have only to listen to him. In our culture when we authorize someone, we are bound to follow the decision he makes. After an argument which lasted for an hour or more in a separate room between my friend and the paramilitary forces, my friend requested me to apologize to them. One of them later demanded that I should bend down on my knees and beg for forgiveness and then only they will accept my apology. Another session continued to remove this demand.

He told me that as a friend, he did not want to embarrass me in front of them. He said he knew all the “dirty games” they played with the Balochs, which was why he did not want to hand me over me to them; not at any cost; not because of the physical or mental torture I was suppose to go through but just because he did not want to lose another Baloch.

Later, I said to one of the lower ranking officers named Aslam, who spotted a trim mustache and long beard: I just want to about you guys who go along with your major; you are pretending to be practicing Muslims by your outer looks but are you ready to swear on the Holy Quran that you have not kept the marijuana in the bag?
In response he gave me a wicked smile. My friend dropped me at home at around 02.00am and asked me to forget the incident. It would not be easy for me to forget it because I will see this happening every day and whenever I see someone being insulted at the roadside by these people it will remind me of the episode.
I do not want to be bias like Major Asim. But the questions will always occur in my mind:

Why are they the only ones who could feel insulted, not us?
Why did the major lie to my brother?
Why did the major support his people despite knowing that they had kept the drug?
And why did not the major play a neutral role in this whole incident?

When I studied in America, never have I blamed the Americans for treating me as a third class citizen, but in reality we, the Balochs are treated as a third class citizens on our own land. I have travelled around the world including United States and United Kingdom but I have never been treated in such a disrespectful manner, neither at the immigration nor by their citizens. I have travelled to different cities of states and not a single day I was stopped by any law enforcement agency to prove my identity nor have I been asked to check my bag. While in Washington DC when carrying out my research, I had to cross the Senate, Supreme Court and Capitol Hill buildings in order to get to the Congress Library but not even a single day have I been stopped but in my own land I have being asked ten times in one single hour to prove my identity.

I have been analyzing Balochistan’s situation very closely and it seems to me that the Pakistani forces do not care whether we are educated or illiterate. All they want to do is prove to us that they are more powerful than us, and that our territory has been occupied by them.

It seems, we cannot ask for our rights and seek justice for our people because we are their slaves. If we do, it means that we are insulting them, and this is something they simply cannot bear. Kidnapping, torturing and murdering of innocent Balochs have proven that the gun is more powerful than knowledge or education; they will continue to control us with the power of guns. For them, every single Baloch who fights for his rights is considered to be an Indian agent, and must be dealt with urgently.

It clicked in my mind that if a Major, with an obscure features can back his people who lie, an act which neither Islam nor education allows, then why should not we support our people who are fighting for the rights of the Baloch nation?

Why should not we pay the highest respect for the people who have lost their lives for this cause? Why should not we participate in demonstrations demanding for the whereabouts of the missing Balochs? And why should not we motivate the youth to fight for their rights? Because fighting for justice is what Islam and education teaches us.

I urge all Balochs sitting in parliament to wake up immediately and fight for the rights of Baloch instead of being a puppet of the Pakistani law enforcement agencies and its establishment.


by Khalid Hayat Jamaldin
Aug 31, 2010

As a Baloch how can I forget Nawab Akbar Bugti, who sacrificed his life for my freedom?

As a Baloch how can I forget Balach Muree, who gave up his youth for my freedom?

As a Baloch how can I forget the patriots of my nation, who lost their live for my freedom?

As a Baloch how can I forget the sacrifices of my mothers, who gave the blood of their sons for my freedom?

As a Baloch how can I forget the sacrifices of my sisters, who let their brothers to Marty for my freedom?

As a Baloch how can I forget the sacrifices of my brave soldiers, who are fighting for my freedom?

As a Baloch how can I shut my ears and close my eye and pretend that I can’t hear what my motherland is asking from me

I owe to my elders

I owe to my soldiers

I owe to my mother and sisters

I owe to my motherland

I will fight to fulfill the dreams of whom I owe

I will fight until I take back my freedom

You can’t stop me to get my freedom

You can’t fear me to get my freedom

You have pushed me in the battle field

And now I will fight until I take back my BALOCHISTAN

Until I release my BALOCHISTAN

My AZAD BALOCHISTAN

With thanks to http://www.thebaluch.com/

http://www.balochwarna.com/modules/news/article.php?storyid=2825

Nawab Bugti Remembered by the Baloch and Sindhis in the UK

Press Release

A remembrance meeting in London paid high tribute to Nawab Akber Bugti on his 4th martyrdom anniversary. The function was organized by the Baloch Human Rights Council (UK) and World Sindhi Congress in the LondonUniversity Union Building on Sunday 29th August 2010. The meeting was presided over by the Baloch intellectual & writer and the Coordinator of Sindhi Baloch forum Dr. Naseer Dashti and was attended by a large number of Baloch, Sindhis and other human rights activists in the UK. Samad Baloch General Secretary BHRC (UK) conducted the proceedings of the meeting.

One minute silence was observed to pay respect to Nawab Bugti. A number of speakers paid tributes to Nawab Akber Bugti for his services to the Baloch and for sacrificing his life for the salvation of his nation.

Prominent among those who paid rich homage to the legendary Baloch leader included Dr. Lakhu Luhana, Mrs. Stella, Mir Aslam Buledi, Jamshed Amiri, Rahim Bandovi, Abdulla Baloch, Walid Garboni, Hashim Baloch, Mehrab Sarjovi, Ghulam Raza Hosseinbor, Dr. Haleem Bahtti, Mir Ghulam Hussain , Ms Suriya Makhdooom and Qadir Jatoi. The speakers urged the Baloch and Sindhi people to follow the legendary leader’s actions as the two nations are facing the most critical moment in their national history.

The meeting passed a resolution demanding the constitution of an international judicial commission to investigate the murder of the Baloch leader in order to bring the responsible in to justice.

The meeting also demanded the intervention of international community in order to save the life of hundreds of missing persons in Balochistan.

The meeting also condemned the murder of Baloch leader Habib Jalib and many others by the ISI and MI “Death Squads” operating in different disguises throughout Balochistan and Sindh.

The meeting also condemned the Pakistani state’s manipulation of inter tribal and intra tribal disputes in Balochistan in order to create chaotic social, cultural and political situation among the Baloch.

The meeting resolved that as right of self determination is an inalienable right of the nations as enshrined the international laws and UN charter, it is the duty of the international community to take immediate action in granting the right of self determination to Baloch and Sindhi nations.


Issued By:

Samad Baloch London, Dated: 30/08/10
info_bhrc@yahoo.co.uk

On Behalf Of
Baloch Human Rights Council (UK)
World Sindhi Congress

More pictures

رژیم تهران و تغییر بافت جمعیت بلوچستان

دوشنبه, آگوست ۳۰, ۲۰۱۰رژیم تهران و تغییر بافت جمعیت بلوچستان

رژیم تهران و تغییر بافت جمعیت بلوچستان رژیم تهران چه قبل از انقلاب و چه پس از انقلاب اهدافی همچون یکپارچه کردن ایران با حذف اقوام غیر فارس را دنبال نموده است و رژیم سابق در همین راستا نام شهرهای مناطق قوم نشین را تغییر داده و نامهای فارسی بر آنها نهاده تا بدین صورت فرهنگ و زبان آن اقوام را از اذهان پاک نموده و راه را برای ایرانی یکپارچه فقط برای قوم فارس هموار نمود.به طور مثال ما در بلوچستان می بینیم که نامهای شهرهائی مانند پهره و گه شستون و....تغییر داده شده اند که شاید به ظاهر مشکلی ندارد اما در حقیقت تغییر نام شهرها در نهان اهداف بزرگتری را مخفی نموده است و با گذشت زمان آن اهداف عیان می شوند.

یکی از کارهائی که رژیم تهران در سابق و الان بدان متوسل شده اند تا به زعم و خیالشان ایران را یکپارچه برای فارس و یا شیعه کنند اسکان دادن غیر بومیان مهاجر در این سرزمین بوده است که از زمان رژیم سابق با ایجاد پادگان نظامی و آوردن نظامیان شیعه از دیگر استانها به بلوچستان و بویژه قسمت شمالی بلوچستان و منطقه نصرت آباد سنجرانی (زابل) آغاز گردید و حتی بسیاری از افغانیهای شیعه مانند شهریاریها به این سوی مرز آورده شدند تا آله ای برای تهران جهت سرکوب ملت بلوچ باشند و و این اسکان دادن ها به سوی جنوب در حرکت بود و پس از نصرت آباد سنجرانی نوبت زاهدان یا همان دزآپ رسید و این روند تا انقلاب خمینی ادامه داشت.

قبل از انقلاب این امر خیلی ملموس نبود اما بعد از انقلاب خمینی و افزوده شدن فاشیسم مذهبی بر فاشیسم ملی و وجود هر دوی آن در مهاجران و حکومت مرکزی ، آنان را واداشت تا برنامه ای گسترده در این راستا تدوین کرده و به اجرا بگذارند و این برنامه با تبلیغات گسترده مذهبی و گسیل داشتن شیعیان از نقاط مختلف ایران به بلوچستان و دادن امتیازهای مهم به آنان و محول کردن تمامی ادارات دولتی و مسئولیتها نظامی و بهداشتی و علمی به آنان ، بویژه زابلیها بلوچستان را برایشان تبدیل به بهشتی کرد که شیعیان از نقاط مختلف ایران عزم اینجا را می کردند و حتی کسانی که در مناطق خود به خاطر عدم لیاقت از دست آوردن شغل محروم بودند به بلوچستان می آمدند و اینجا نه تنها به آنها شغلهای مهمی داده می شد که از مزیتهای فراوانی برخوردار می شدند و این همه جزئی از برنامه ریزی بود تا مردم اصلی این سرزمین و مالکان واقعی آن در اقلیت قرار گیرند و مهاجران همه کاره این سرزمین شوند و امروز ما شاهد این امرو هستیم و حتی اخیرا زابلیهای مقیم زاهدان در پیام های تلفنی خود به یکدیگر توصیه می کنند به بلوچها زمین ندهید!!!


یعنی گویا الان بلوچها مهاجر شدند و زابلیها صاحب اصلی !!!!

مهم ترین اقدامات رژیم تهران برای تغییر بافت جمعیت بلوچستان عبارتند از

1 : گسیل داشتن مهاجران به بلوچستان

2 : دادن مزیتهای زیاد به افرادی که از خارج بلوچستان برای کار به این استان بیایند

3 :وادار کردن مردم بلوچ به مهاجرت به خارج از کشور

4 :دادن تمامی امتیازها شهرکهای صنعتی و .. به غیر بومیان و محروم بودن ملت بلوچ از هر گونه سرمایه گذاری تا اندازه ای که 70 در صد جمعیت بلوچ زیر خط فقر زندگی می کنند.

5 :همجه شدید متجاوزان به زبان و فرهنگ و مذهب و عقیده مردم تا راه مهاجرت را در پیش گیرند یا در فرهنگ متجاوزان ذوب شوند

6 :تغییرات شهری و روستائی بر اساس منافع متجاوزان تا مردم بلوچ در این تغییرات بهره ای نبرند و بر قدرت متجاوزان افزوده شود به طور مثال با اینکه میرجاوه و نصرت آبادجمعیت قابل ملاحظه ای دارند اما در تقسیمات سیاسی جزو خاش محسوب می شوند و یا نیکشهر جزو چابهار محسوب می شوند و در انتخابات یک نماینده از این دو شهر به مجلس راه می یابد اما از زابل که اکثر جمعیت آن را غیر بومیان تشکیل می دهند دو نماینده به مجلس می رود.

7 :ایجاد بندر آزاد چابهار و دعوت کردن از سرمایه داران غیر بومی برای سرمایه گذاری در بندر آزاد و حتی اخیرا خبر فروخته شدن بندر به طور خصوصی منتشر شده است که دست سرمایه داران غیر بومی را در منطقه به طور کامل آزاد گذاشته است.

8 : غصب زمینهای مردم بلوچ و ثبت آنها به نام شهرداری و واگذار کردن آنها با نرخهای پائین به غیر بومیان تا بیشتر تشویق شوند و دیگران را تشویق به آمدن به بلوچستان کنند.

9 : ایجاد دانشگاه بزرگ برای غیر بومیان و آوردن هزاران دانشجوی غیر بومی به بلوچستان که به بلوچستان رنگ و بوی فارسی داده شود

10 : برگزاری مراسم عزاداری و ماتم و نوحه و سینه زنی در خیابانهای بلوچستان و آویزان کرده تابلو های مخصوص شیعی تا به بلوچستان رنگ و بوی شیعی داده شود.

11 : نام گذاری خیابانهای شهرهای بلوچستان با نامهای فارسی و شیعی که هر کس از خارج بیاید این شهرها را فارسی و شیعی بداند.و.....رژیم تهران برنامه تغییر بافت جمعیت بلوچستان را بر خلاف موازین بین المللی ادامه می دهد ، زیرا قوانین بین المللی می گوید که اشغالگران حق ندارند املاك منقول يا غيرمنقول متعلق به افراد يا گروهها و سازمان‌ها را تصرف کرده و یا از بین برده و تخریب نموده و منهدم نمایند اما رژیم ایران مرتکب همه این جرائم شده و به جنایت علیه ملت بلوچ ادامه می دهد.

ملت بلوچ با هیچ قوم و مذهبی سر دشمنی و عداوت ندارد و فقط خواهان حفظ هویت و فرهنگ و مذهب خود هست اما اگر بنا باشد دیگران با تعدی و تجاوز این سرزمین را از ملت بلوچ بگیرند ،ملت بلوچ چنین اجازه ای نخواهد داد و در برابر متجاوزان و متعدیان خواهند ایستاد ، چرا که این سرزمین در طول تاریخ از آن ملت بلوچ بوده است و ملت بلوچ با خون خود این سرزمین را آبیاری کرده و براحتی آن را تحویل متجاوزان نخواهد داد.در آخر چند توصیه به نخبگان و پژوهشگران بلوچ می کنم :

1 : به این موضوع مهم یعنی تلاش رژیم ایران برای تغییر بافت جمعیت بلوچستان بپردازند و چند و چون این موضوع را مورد کنکاش قرار دهند تا مردم بلوچ از این دسیسته بیگانگان متجاوز مطلع شوند.

2 :به وضعيت جغرافيايی و جمعيتی کليه مناطق مسکونی بلوچستان پرداخته و آمار حقيقی جمعیت بلوچستان و جمعیت مهاجران را مورد بررسی قرار دهند.

3ـ دعوت از کليه سازمانهای بین المللی برای بررسی این موضوع و جنایات رژیم ایران در تصاحب زمینهای مردم بلوچ و واگذاری آن به غیر بومیان و قلع و قمع ملت بلوچ و جذب شیعیان ایران به این سرزمین جهت سرکوب ملت بلوچ برای جهانیان شرح گردد .

دلاور بلوچ

http://taftana.blogspot.com/2010/08/blog-post_8508.html

********************************

*******************

********* 

کارشناسان: تبعیض قومیت‌ها در ایران نهادینه شده است --- Discrimination in Iran

Left:  Balochs, Kurds, Azari, Arabs, Turkmans (others who not belong to shia)

Right: Persians and other shia muslims


کمیته ناظر بر رفع تبعیض نژادی سازمان ملل متحد در گزارش دوره‌ای خود به‌شدت از وضعیت قومیت‌ها در ایران انتقاد کرده است. دویچه وله نظر دو کارشناس مسائل قومی ایران، دکتر کمال سیدو و عبدالستار دوشوکی، را در این باره جویا شد.

کمیته ۱۸ نفره‌ی ناظر بر رفع تبعیض نژادی سازمان ملل متحد در گزارش دوره‌ای خود که درروز جمعه، پنجم شهریور۱۳۸۹، در مقر سازمان ملل در ژنو منتشر کرد از دولت ایران خواست به کنوانسیون بین‌المللی‌ای که آن را امضاء کرده، پایبند باشد و به تبعیض‌ علیه اقلیت‌های قومی در کشور پایان دهد.

در بخش نخست این گزارش از حضور فعال و همکاری نهادهای حکومتی ایران در مراحل مختلف تحقیق و همچنین از ارائه مدارک و اسناد تقدیر شده است. با وجود این تقدیر، در گزارش نهایی این سازمان از رفتار "تبعیض‌آمیز" ایران به شدت انتقاد شده است.

تلاش ایران برای وصول گزارشی مثبت
دکترعبدالستار دوشوکی، کارشناس مسائل مربوط به اقوام ایرانی، مقاله‌هایی درباره‌ی فعالیت کمیته رفع تبعیض نژادی سازمان ملل متحد نوشته است. وی درباره‌ی همکاری ایران با این سازمان به دویچه وله گفت که دولت ایران از سال ۲۰۰۶ با ارائه‌ی مدارک و اسناد برای وصول گزارشی مثبت تلاش کرده است.

به گفته دوشوکی، ایران سعی کرد به کمیته نشان دهد که هیچگونه شکایتی مبنی بر تبعیض از سوی افراد یا گروه‌های وابسته به اقوام ایرانی در داخل کشور مطرح نشده است و در نتیجه به دلیل فقدان شکایت و عدم طرح ادعاهای حقوقی مربوط به آن در داخل کشور، کمیته نمی‌تواند رأی بر وجود تبعیض در ایران بدهد.

بنظر این کارشناس، کمیته سازمان ملل برخلاف درخواست ایران عمل کرده است. این کمیته در گزارش خود متذکر می‌شود که قربانیان تبعیض نسبت به مقامات انتظامی و قضائی ایران اعتماد و اطمینان حقوقی ندارند.

پرسشنامه درباره‌ی قومیت شهروندان ایرانی
در بند "ث" گزارش کمیته از دولت ایران درخواست شده که هنگام سرشماری شهروندان ایرانی در "پرسشنامه‌ی سنجش نفوس" پرسشی نیز درباره‌ی تعلق قومی افراد بگنجانند تا افراد بتوانند آزادانه قومیت خود را ثبت و مشخص کنند. همچنین این خواست مطرح شده که نتایج این سرشماری بطور رسمی اعلام گردد.

افزون بر این، کمیته نسبت به عدم وجود امکانات و آزادی یادگیری و آموزش زبان مادری اقوام و عدم گزینش و استخدام افراد وابسته به آنها ابراز نگرانی کرده است. کمیته در بند ۱۵ گزارش خود یادآور شده است که استان‌های قوم‌نشین ایران فقیرترین مناطق کشورهستند.

کارشناس: گزارش کلی کافی نیست
دکتر کمال سیدو از "انجمن مدافع حقوق اقوام تحت ستم" در آلمان، به دویچه وله گفت: «گزارش‌های کلی سازمان‌ها و نهادهای حقوق بشری درباره‌ی جنبش سبز، وضعیت کلی ایران یا مخالفان رژیم کافی نیستند. اکنون زمان آن فرا رسیده که به طور مشخص درباره‌ی وضعیت یکایک اقلیت‌های قومی در ایران نیز گزارش تهیه شود.»

کارشناس انجمن مدافع حقوق اقوام تحت ستم، در ادامه صحبت‌هایش تاکید کرد که این انجمن از گزارش سازمان ملل یا هر نهاد دیگری که وضعیت قومیت‌های ایران را تشریح کند، استقبال می‌کند.

"تبعیض‌ها مختص حکومت نیست"
دکتر عبدالستار دوشوکی، کارشناس مسائل اقوام، درباره‌ی ابعاد تبعیض‌های قومی در ایران به دویچه‌وله چنین توضیح داد: «متاسفانه تبعیض قومی و مذهبی در ایران مختص دولت و حکومت نیست. اینگونه برخوردهای تبعیض‌آمیز در بطن جامعه ایران نهادینه شده و در بسیاری از موارد افراد تبعیض کننده به آن آگاهی ندارند.»

دوشوکی به قانون اساسی کشور نیز اشاره کرد که در ‌آن نسبت به قومیت‌ها تبعیض وجود دارد. وی خاطرنشان کرد که این تبعیض‌ها برخلاف معاهده‌ی کنوانسیون ضد تبعیض نژادی سازمان ملل متحد عمل می‌کند.

این کارشناس در خصوص واکنش ایران نسبت به گزارش سازمان تبعیض نژادی تاکید کرد که جمهوری اسلامی تابحال واکنش رسمی به این گزارش نشان نداده و مقام‌های ایرانی و رسانه‌های داخل کشور با وجود تلاش برای "وصول یک گزارش مثبت" و همکاری با این کمیته، سکوت اختیارکرده‌اند.

کمیته ناظر بر رفع تبعض نژادی سازمان ملل متحد در پایان گزارش خود از دولت ایران درخواست کرده است در طول یک سال آینده به موارد مطرح شده در گزارش این سازمان پاسخ دهد.

طاهر شیرمحمدی

تحریریه: کیواندخت قهاری

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,5956691,00.html

انتساب یک غیر بومی دیگر به فرمانداری زاهدان

صادقی فردی بسیجی و از حامیان سرسخت سپاه پاسداران انقلاب در بلوچستان به حساب میرود او در طی مدت فعالیت خود در فرمانداری زاهدان هیچ کار مثبت و قابل توجهی انجام نداده است،

از چندی قبل که حسن نوری فرماندار زابلی زاهدان، که اکنون مدیر کل تقسیمات کشوری وزارت کشور است برای ادامه فعالیت خود به تهران منتقل شد به دستور وزیر کشور فردی به نام لطیف صادقی که غیر بومی و اصالتا ایلامی بود بصورت غیر رسمی بر کرسی حسن نوری نشسته بود، این فرد اکنون بصورت رسمی فرماندار زاهدان معرفی شده است.
صادقی فردی بسیجی و از حامیان سرسخت سپاه پاسداران انقلاب در بلوچستان به حساب میرود او در طی مدت فعالیت خود در فرمانداری زاهدان هیچ کار مثبت و قابل توجهی انجام نداده است، بنظر میرسد او نیز همچون مسئولین سابق توجه به غیر بومیان مقیم زاهدان را سرلوحه کار خود قرار میدهد.
گفتنی است شهر زاهدان هرگز فرماندار بلوچ و بومی نداشته است و اکثر فرمانداران زابلی و یا شهرستانی بوده اند.
بلوچی گپ

بیش از 5 هزار کودک زاهدانی از تحصیل محرومند

مسئول دفتر حمایت از حقوق زنان و كودكان دادگستری سیستان ‌و ‌بلوچستان گفت: 5 هزار كودك در نقاط حاشیه‌ای زاهدان كه از مادر ایرانی متولد شده‌اند، از تحصیل بازمانده‌‌‌اند.
ام‌الكلثوم موذن اظهار داشت: این كودكان اكنون در نقاط شیرآباد، كریم‌آباد و باباییان زاهدان زندگی می‌كنند.
وی افزود: بیشتر دختران در نقاط حاشیه‌ای زاهدان به سبب مشكل‌های مالی خانواده، با اجبار پدر به عقد تبعه خارجی به صورت غیر‌قانونی در می‌آیند.
به گزارش فارس این فعال حقوق زنان بیان كرد: بر اساس قانون جمهوری ‌اسلامی ایران حضور تمام اتباع بیگانه در سیستان و بلوچستان ممنوع اعلام شده كه در این راستا تبعه‌های غیر‌مجاز از استان دستگیر و به كشور خود طرد شدند.
وی افزود: با اخراج این افراد، تمام حقوق قانونی از فرزندان و زنان ایرانی سلب شد زیرا هویت در ایران از پدر به فرزندان انتقال می‌یابد.
موذن گفت: با این قانون، آموزش‌و‌ پرورش از ثبت نام افرادی كه چند سال در مدارس سیستان و بلوچستان به تحصیل اشتغال داشتند، خودداری می‌كند.
وی افزود: این شرایط، آسیب‌پذیری را به فرزندان نقاط حاشیه‌ای زاهدان منتقل كرده است و از سویی زنان ایرانی برای اینكه باید از كشور خارج شوند تا مرز خودكشی پیش رفته‌اند.
مسئول دفتر حمایت از حقوق زنان و كودكان دادگستری سیستان و بلوچستان گفت: باید راهكارهایی داشت كه كودكان و زنان ایرانی در این نقاط از حداقل‌های حقوق زندگی برخوردار باشند تا آسیب‌پذیر نشوند.
وی افزود: ریشه بیشتر سرقت‌ها، ناامنی‌ها، حمل موادمخدر و اعتیاد در این نقاط به همین سیاست‌ها بازگشته كه باید نگاه‌ها به این قشر از جامعه تغییر كند.
به گزارش فارس، سیستان و بلوچستان دارای یك‌هزار و 300 كیلومتر مرز زمینی مشترك با دو كشور پاكستان و افغانستان و بیش از 300 كیلومتر مرز دریایی با كشورهای حاشیه خلیج‌فارس است كه این شرایط، زمینه‌ساز قاچاق انسان و ورود غیر‌مجاز اتباع بیگانه به‌ درون كشور ایران می‌شود.

کلیدها , کودک , زاهدان , مناطق حاشیه ای , محروم , تحصیل , سرقت , مواد مخدر , اعتیاد , پاکستان , افغانستان , زاهدان , سیستان , بلوچستا

Source: http://www.rahshoon.com/Pages/News-192.html

Balochistan Seeks Rs. 100 Billion For Rehabilitation

The Baloch Hal News

QUETTA: The Balochistan government will demand Rs 100 billion from the federal government for the rehabilitation of flood-devastated districts.

According to official sources, a committee had been set up to carry out survey in flood-stricken districts has submitted its initial report regarding the destruction caused by flash floods. More than Rs 100 billion losses have been reported as flash floods spare nothing.

“The provincial government will also decrease the non-development expenditure and divert the allocation towards rehabilitation,” a senior official said. However, there are no indications that the MPAs will surrender their personal MPA funds and divert the resources for relief operations for flood affected.

Talking to media, Focal Person for flood relief affairs, Raheela Durrani has said that Islamabad had so far provided Rs 50 million only. Balochistan will ask more financial assistance once the survey is concluded.

The torrential rains and flash floods commenced from July 22, and continued to date have severely affected 12 districts of Balochistan where huge human settlements had been affected and ten of thousands of houses were washed away rendering more than 0.6 million people homeless in Naseerabad Division alone. The worst affected districts are included Sibi, Naseerabad, Jaffarabad, Jhal Magsi, Bolan, Kachhi, Barkhan, Kohlu and Loralai.

http://thebalochhal.com/2010/08/balochistan-seeks-rs-100-billion-for-rehabilitation/

The Last Nawab

By Malik Siraj Akbar

No single date left such a lasting impression on the society and politics of Balochistan like August 26th, 2006. It was, no doubt, “Balochistan’s 9/11” when the province’s former governor and elected chief minister Nawab Mohammad Akbar Khan Bugti was brutally murdered by the democracy-blind military dictator, General Pervez Musharraf.

Balochistan marks today (August 26th) the fourth death anniversary of the top Baloch leader who was killed by a military dictator incapable of resolving political disputes on the negotiation table. Similar to the previous anniversaries, political parties across Balochistan are observing this as a “black day”. They have given the call for a complete shutter down strike and wheel jam to condemn the abominable assassination.

August 26th is one such day on which all people of Balochistan, irrespective of their ethnic affiliations and conflicting political views, mourn collectively. Every citizen of the country’s poorest province recalls the arrogant assault on an old ailing man who fought for the democratic rights of the people of Balochistan.

Late Nawab Bugti was in fact a staunch democrat who did not shut his doors for all forms of negotiations. He was the last man Islamabad could negotiate with on the ever-worsening situation of Balochistan. By killing Bugti, Islamabad has not been able to find the right person in the last four years to talk to.

Bugti’s high-profile political assassination was condemned not only nationally but internationally. Everyone saw it as a smug offensive by a military dictator on someone who spoke for the just rights of his people. Throughout his political career, Bugti was never anti-Pakistan. He was, much to the disappointment of nationalists, a federalist who believed in coexistence with Pakistan. What he demanded was not independence for Balochistan. He stood for maximum provincial autonomy for Balochistan and other provinces of Pakistan. In Bugit’s interpretation, the federal government should solely deal with foreign affairs, defense and currency while rest of the other subjects should be devolved to the provinces.

Bugti’s killing, however, gave birth to a very different generation of young Balochs who went a step further by shutting all the doors of dialogue with Islamabad. With grandson Nawabzada Bramdagh Bugti as the successor, the younger followers of the late Nawab today only talk of an independent Balochistan. They are unwilling to compromise on anything less. This generation is beyond anyone’s control and is gaining more popularity and acceptance in the Baloch society due to its harsh stance.

Nawab Bugti was in fact the last Nawab of Balochistan with whom Islamabad could hold talk as he was a man whose decision would surely be accepted by all major stakeholders in the province. With him brutally killed, the conflict in Balochistan has even slipped from the hands of sardars and nawabs. Now it is the middleclass educated people like Dr. Allah Nizar Baloch and his like-minded folks who call the shots in Balochistan. Their interpretation of ‘rights’ and definition of ‘struggle’ is very disconcerting for Islamabad to cope up with.

Four years after the shocking murder, no final official report has been publicized yet to confirm what actually happened on August 26th, 2006. The circumstances under which the great Baloch leader was killed still remain a mystery. Even many people find it hard to believe that the Nawab had actually been killed because the military regime refused to show the body locked in the coffin to the family members of the nationalist leader. Disappointingly, he was buried in the absence of his family members and, worse still, in the presence of deadly family members as a mark of humiliation.

The Pakistan Peole’s Party, which has experienced the trauma of losing its founding leader Zulfiqar Ali Bhutto and chairperson Benazir Bhutto, should conduct a thorough investigation of Nawab Bugti’s murder. Agreed, the PPP has not been able to investigate the murder of its own two top-most leaders, the situation in Balochistan will not normalize until the murderers of Nawab Bugti, particularly former President Pervez Musharraf and governor Balochistan Owais Ahmed Ghani are brought to justice.

The people of Balochistan as well as Pakistan must be granted the right to accurate information as to how Bugti was killed and whose decision it was to give a humiliating burial to a former chief minister and governor.

The government of Balochistan should declare August 26th as a provincial holiday every year to pay respect to an elderly political leader who preferred to die instead of surrendering before a belligerent military dictator. In addition, the incomplete debate in the Balochistan Assembly about renaming the Quetta international airport as Nawab Bugti International Airport should be resumed and completed as soon as possible. Since the people of Balochistan collectively share Nawab Bugti as their hero, the province’s capital airport should be named after him.

This write-up originally appeared in The Baloch Hal, Balochistan’s first online English newspaper

http://gmcmissing.wordpress.com/

Retain Baloch-Pashtun Unity

By Malik Siraj Akbar

A five-year old child of a Pashtun trader was killed and some other family members of his were injured in a hand grenade attack in Panjgur District. With no group having claimed responsibility for the attack, the Pashtunkhawa Milli Awami Party, the largest political outfit of the Pashtuns in Balochistan, has strongly reacted to the incident. The central spokesman of the PkMP has said attacks on Pashtuns in Baloch areas would have a negative fallout on the relations of both the brotherly nations dwelling in Balochistan for ages.

Balochs and Pashtuns have a long history of living peacefully in the province. They have a distinct history of joint political struggle on the platform of erstwhile National Awami Party (NAP). Outstanding nationalist leaders like Late Mir Ghose Baksh Bizenjo, Sardar Attaullah Mengal, Sardar Khair Baksh Marri and Khan Abdul Samad Khan Achakzai Shaeed have impressed the historians with their meritorious political struggle for the rights of the people of Balochistan for many years. They struggled and spent jail stints together.

It is very unfortunate that the children of these veteran Baloch and Pashtun leaders, some of whom have passed away and the others are still around, could not continue with the excellent traditions set by their elders. Balochs and Pashtuns living in Balochistan face the same problems such as backwardness and underdevelopment. However, they have failed to revive the spirit of the National Awami Party (NAP) to demonstrate the strong political power of the two nationalities in Balochistan.

Balochs have been disappointed with the Pashtuns for the reasons that some sections of them, while taking advantage of the ongoing conflict between Balochs and the Center, began to seek equal status, renaming of the province and disintegration of Balochistan. On the part, the Pashtuns complain that the Balochs have been targeting Pashtuns living or working in Baloch areas. They have also openly criticized the target killing of Punjabi settlers and teachers by the Baloch armed groups. These have been the major issues dividing the Balochs and Pashtuns.

In the meanwhile, frequent fights between Baloch and Pashtun students at different universities have regrettably added fuel to the fire. Violent clashes between the students hailing from both the sides have off and on resulted in closure of major educational institutions in the province for several weeks. This is a very negative trend which should be discouraged by sane Baloch and Pashtun nationalists. It is the time the elders on both the sides once again taught their kids the history of joint Baloch-Pashtun struggle. Obviously, no political history is perfect. There have surely been times of differences and mistrust between Balochs and Pashtuns in the past which subsequently culminated in parting of ways between the two dominant forces. Everyone, nonetheless, acknowledges that Balochs and Pashtuns lost more and gained little after parting ways with each other.

It has been a long time since Baloch and Pashtun leaders sat and discussed their mutual problems. The gap is continuously widening in the absence of regular political interactions. There is an urgent need for the Baloch and Pashtun leaders to sit and sort out their grievances. In spite of the mistrust and growing gulf, the Pashtun leadership must be applauded for publically condemning the killing of Baloch leaders in their newspaper statements. The PKMP has also been supportive of all complete strike calls in response to the recent killing of Habib Jalib Baloch, central secretary general of the Balochistan National Party (BNP), and the death anniversary of late Nawab Akbar Khan Bugti.

Another way of rapprochement between the two nations is the reactivation of the dormant Pakistan’s Oppressed Nations Movement (PONM), whose chair is with PKMP chairman Mehmood Khan Achakzai. Some politicians insist that the PONM has become a part of the history because it was only meant to fight against the Musharraf regime. With Musharraf thrown out of power, they maintain, the justification of PONM has faded away.

This is a wrong political conclusion. The aftermath of Musharraf’s exit has proved that the Pakistan Muslim League (PML-Nawaz) and the Pakistan People’s Party (PPP) hardly have an interest in the problems of smaller provinces and the so-called “oppressed nations” of the country. Therefore, the smaller nationalities need to unite themselves to gain the power to wage a viable political battle for their rights.

We would like to urge Baloch and Pashtun leaders to resume the process of negotiations with each other and wage a collective political struggle for the rights of the province. A united struggle is in everyone’s interest. Infighting among the members of two major nations living in Balochistan for centuries is going to a futile exercise. The Balochs and Pashtuns should not only respect each other’s rights but also cooperate in guarding mutual interests.

(This write-up originally appeared in The Baloch Hal, Balochistan’s first online English newspaper)

http://gmcmissing.wordpress.com/

ثبت احمدي‌نژاد به عنوان يكي از مفاخر فرهنگي :)

معاون ارتباطات، امور بين‌الملل و استان‌هاي انجمن آثار و مفاخر فرهنگي از برگزاري كنگره فضل‌ ابن‌ شاذان و نيز ثبت اسم محمود احمدي‌نژاد به عنوان يكي از مفاخر فرهنگي كشور خبر داد.

به گزارش روزنامه “جام جم”،محمدرضا شرف با اعلام برنامه‌هاي اين انجمن در نيمه دوم سال، گفت: «مهم‌ترين فعاليت انجمن راه‌اندازي دبيرخانه كنگره ملي فضل‌ ابن شاذان است».

وي همچنين درخصوص ثبت نام محمود احمدي‌نژاد به عنوان يكي از مفاخر فرهنگي كشور به مهر گفت: «هر كسي كه در كشور ما به يك پست عالي سياسي مانند رياست يكي از قوا مي‌رسد، جزو سرآمدهاي نخبگان سياسي است و با اين پيش فرض بود كه آقاي احمدي‌نژاد براي اين عنوان برگزيده شد».

استمداد مادر ندا آقاسلطان از محافل جهاني براي يافتن قاتل

مادر ندا آقاسلطان از دادگاه لاهه و سازمان‌هاي حقوق بشري خواسته كه او را در يافتن قاتل دخترش ياري كنند. خانم هاجر رستمي با گلايه از تحريف واقعيت مرگ دخترش توسط رسانه‌هاي دولتي و صدا و سيما، از دنيا خواسته به داد او برسند.

هاجر رستمي در گفتگو با كمپين بين‌المللي حقوق بشر در ايران تاكيد كرده كه پيگيري‌هاي خانواده براي پيدا كردن قاتل ندا بي‌نتيجه بوده است. مادر ندا از تلاش صدا و سيما براي مستندسازي پيرامون مرگ ندا و نمايش اين فيلم‌ها در شبكه سراسري گله كرده و گفته كه هيچكس اين دروغ‌ها را باور نخواهد كرد.

هاجر رستمي يادآوري كرده كه در برابرساخت اين فيلم‌ها و معرفي يك زن به‌عنوان قاتل ندا سكوت كرده و شكايت به جايي نبرده است. او با اشاره به بي‌فرجام بودن تلاش‌هاي پيشين خانواده گفته است: « وقتي در روز روشن ندا را زدند كشتند، من شكايت كردم. به هيچ جايي هم نرسيدم. حالا بيايم در مورد فيلم شكايت كنم؟ به كي شكايت كنم؟» خانم رستمي به كمپين بين‌المللي حقوق بشر در ايران گفته كه در مقابل اين طرز برخوردها، تنها به حمايت جهاني دلگرم است.

مادر ندا به تلاش ناكام ماموران امنيتي براي ضبط مصاحبه تلويزيوني از خانواده آقاسلطان اشاره كرده است: «گفتند شما به‌عنوان پدر و مادر ندا در فيلم تقاطع حضور داشته باشيد. من پاسخ دادم من در صدا و سيمايي كه رييس‌اش آقاي ضرغامي است نمي‌آيم. آقاي ضرغامي گفته كه ندا هنرپيشه بوده، فيلم بازي كرده و چشم‌هايش را به اين حالت در آورده است.»

هاجر رستمي با گلايه از ساخت سه فيلم در صدا و سيما براي وارونه جلوه دادن واقعيت مرگ ندا گفته است: «آقاي ضرغامي، يك لحظه، يك لحظه خودت را جاي من بگذار. نمي‌گويم سال‌ها... ندا هنرپيشه نبود. انساني بود مثل همه جوان‌هاي ديگر. براي آزادي‌اش به تظاهرات رفت. چشم‌هاي ندا باز مانده و باز مي‌ماند تا لحظه‌اي كه به هدف‌اش برسد. اگر چشم‌هايش بسته مي‌ماند، شايد آن‌قدر تاثيرگذار نبود. شايد چشم‌هاي باز ندا دنيا را تكان داده، ملت ايران را تكان داده است.»

خانم رستمي گفته در هر فيلم، حرف‌هاي قبلي خودشان را نقض كردند: «اما من كه مادر ندا هستم، مي‌دانم او براي تظاهرات بيرون رفته بود و به دست نيروهاي خودشان كشته شد. از دنيا مي‌خواهم به داد من برسند و قاتل ندا را پيدا كنند.»


ندا، سمبل جنبش سبز
ندا آقاسلطان روز شنبه ۳۰ خرداد سال ۸۸ در محله اميرآباد به ضرب گلوله كشته شد. فيلم صحنه مرگ او به سرعت در اينترنت پخش شد و چشمان بازش در آن صحنه، افكار عمومي در سراسر جهان را تكان داد. صدا و سيما و برخي مسئولان دولتي روايت‌هاي مختلفي از مرگ ندا ارائه كرده‌اند. آخرين فيلم دولتي در باره ندا، مستندي است كه از شبكه "پرس تي‌وي" پخش شد. در اين فيلم ادعا مي‌‌شود كه ندا آقاسلطان، خود بخشي از صحنه‌سازي يك قتل بوده و در راه انتقال به بيمارستان، توسط عوامل تهيه‌كننده فيلم به قتل مي‌رسد.

آرش حجازي، پزشك و نويسنده ايراني كه در آخرين لحظات زندگي ندا بالاي سر او بوده، عامل قتل را يك بسيجي موتور سوار معرفي كرده است. دكتر حجازي در پي اين افشاگري، ناچار شد ايران را ترك گويد.


منزل مهدي كروبي در محاصره نيروهاي بسيج

سايت خبري سحام نيوز گزارش داد كه منزل مهدي كروبي، دبيركل حزب اعتماد ملي، از ديشب هفتم شهريور برابر با شب نوزدهم ماه رمضان، در محاصره نيروهاي لباس شخصي قرار گرفته است.

سحام نيوز، سايت رسمي حزب اعتماد ملي، روز دوشنبه هشتم شهريور گزارش داد كه بيش از 50 نفر از نيروهاي لباس شخصي و بسيج ديشب با حضور در برابر منزل كروبي از خروج او براي شركت در مراسم شب قدر جلوگيري كرده‌اند.

براساس اين گزارش اين افراد با پوشاندن سر و صورت، هويت خود را مخفي نگاه داشته‌اند و به انواع سلاح‌ها همچون گاز اشك‌آور، دستبند، شوكر و باتوم مسلح هستند.

شاهدان عيني به سحام نيوز گفته‌اند كه اين افراد لباس شخصي داراي كارت بسيج بوده‌اند.

روز يكشنبه ساعاتي پيش از آن‌كه نيروهاي لباس شخصي و بسيجي منزل مهدي كروبي را محاصره كنند وي با گروهي از اصلاح‌طلبان ديدار كرد.

دبيركل حزب اعتماد ملي چند روز پيش از حضور خود در مراسم روز قدس، آخرين جمعه ماه رمضان، خبرداد اگرچه از حاميان خود خواست كه از سردادن شعار خودداري كنند.

پس از انتخابات رياست جمهوري دهم در خرداد 88 كه مهدي كروبي، از نامزدهاي اصلاح‌طلب، به نتيجه آن اعتراض كرد و از «مهندسي آرا» سخن گفت، اين چندمين بار است كه اخباري از حمله فيزيكي به او و خودروي وي منتشر شده است.

براساس گزارش سايت سحام نيوز شامگاه پنج‌شنبه، 17 دي 88، در تجمع هواداران دولت عليه حضور مهدي كروبي در قزوين، خودروي آقاي كروبي هدف اصابت گلوله قرار گرفت.

در روز اول آبان سال گذشته نيز گروهي از حاميان دولت در نمايشگاه مطبوعات در تهران به سوي مهدي كروبي حمله كردند به طوري كه او ناچار به ترك محل نمايشگاه شد.

مهدي كروبي روز 26 تيرماه 88 هنگامي كه قصد ورود به دانشگاه تهران براي شركت در نمازجمعه را داشت، مورد حمله لباس شخصي‌ها قرار گرفت.

دبيركل حزب اعتماد ملي به دليل پافشاري بر پيگيري موضوع بدرفتاري با بازداشت‌شدگان رويدادهاي پس از انتخابات رياست جمهوري دهم، به‌ويژه گزارش‌هاي مربوط به شكنجه، تجاوز جنسي و قتل در بازداشتگاه‌ها، با حملات فيزيكي نيروهاي لباس شخصي و انتقادهاي شديد مقامات و نيروهاي طرفدار دولت روبه‌رو بوده است.

زنجیره انسانی حمایت از کروبی

در پی حمله تعدادی از اراذل و اوباش بسیجی به منزل مهدی کروبی سایت ها و وبلاگها ی منتقد دولت با انعکاس این رویداد خواستار برخورد جدی با این بی حرمتی شدند.

بر اساس اخبار رسیده و بنابر اعلام همسر مهدی کروبی امشب نیز بر تعداد اوباش بسیجی افزوده شده و جمعی نزدیک به 200 نفر ضمن تجمع در مقابل منزل شیخ شجاع اقدام به هتاکی و سر دادن شعار کرده اند.

خبرهای قابل تاملی نیز از سازماندهی نیروهای بسیج در پایگاه های مناطق مختلف می رسد و این روزها موتورهای پلاک نظامی و لباس شخصی بیشتر از قبل در سطح شهر دیده می شوند.

بر همین اساس تعدادی از وبلاگ های حامی جنبش سبز از مردم و جوانان دعوت کرده اند تا در صورت ادامه این بی حرمتی برای حمایت از شیخ شجاع به سمت منزل وی رفته و زنجیره انسانی تشکیل دهند. همچنین برنامه این زنجیره انسانی و آدرس منزل شیخ شجاع فردا شب و در صورت ادامه تجمع بسیجیان اعلام می شود. مسیرهای منتهی به منزل شیخ شجاع و نیز میادین جایگزین در صورت ممانعت نیروهای انتظامی نیز در بیانیه بعدی اعلام خواهد شد.
در پایان نیز از دوستان دعوت می کنیم با انتشار این فراخوان در سایت ها و وبلاگ ها به این حرمت بپیوندند.



هرانا؛ حکم سنگسار یک زن و یک مرد توسط دیوان عالی کشور تایید شد

خبرگزاری هرانا - حکم سنگسار دو متهم يک پرونده به اتهام زنای محصنه از سوی دیوان عالی کشور تاييد شد.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، دیوان عالی کشور روز گذشته حکم سنگسار برای دو متهم به زنای محصنه محبوس در زندان ارومیه را تائيد کرده است.
"ولی جانفشانی" و"ساریه عبادی" پيش تر از سوی دادسرای عمومی شهر اروميه به اتهام زنای محصنه به سنگسار محکوم شده و این حکم از سوی شعبه 12 دادگاه تجدید نظر استان آذربایجان غربی تائید شده بود.

هر دو متهم این پرونده از سال 87 در زندان مرکزی اروميه به سر می برند،علاوه بر پروسه مبهم قضايی اين حکم در حالی تائید می شود که متهمان فاقد وکيل مدافع منتخب و امکان دفاع از خود را در هیچ یک از مراحل قضایی نداشته اند.
صدور احکام سنگسار در ايران يکی از موارد برجسته اعتراضی مدافعان حقوق بشر محسوب می شود که علاوه بر موضوع سلب حيات بسياری آن را نوعی شکنجه مرگ آور می خوانند.

این حکم در حالی تائید شد که از ماه گذشته تا کنون اعتراض به حکم سنگسار سکینه محمدی زندانی محبوس در زندان تبریز همچنان در اکثر کشورها ادامه دارد.

رسانه دولتی ایران بانوی اول فرانسه را 'فاحشه' نامید

کارلا برونی در نامه سرگشاده ای به خانم آشتیانی نوشت فرانسه او را تنها نخواهد گذاشت



شبکه ایران که وابسته به موسسه مطبوعاتی ایران است کارلا برونی همسر نیکولا سارکوزی رئیس جمهور فرانسه را "سمبل خیانت" به شوهر خوانده و گفته است رسانه های غربی نیز "فاحشه بودن" او را تلویحا تایید کرده اند.

موسسه مطبوعاتی ایران که روزنامه دولتی ایران، شبکه ایران و نشریات متعدد دیگری را در بر می گیرد زیر نظر وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی فعالیت می کند.

شبکه ایران در گزارشی که روز دوشنبه در سایت خود منتشر کرد خانم برونی را متهم به فساد اخلاقی و داشتن ارتباطات جنسی با افراد متعدد کرد و افزود "از انتشار بیشتر این موضوعات به دلیل معذورات اخلاقی عذر می طلبد."

خانم برونی اخیرا از حکم سنگسار سکینه محمدی آشتیانی به اتهام "زنای محصنه" انتقاد کرد و خواستار آزادی او شد.

برونی هنرپیشه و خواننده فاسد الاخلاق ایتالیایی اگر چه توانست خانواده سارکوزی را از هم بپاشد و همسر رئیس جمهور فرانسه شود اما به تازگی اخبار جدیدی از ارتباطات وی با یک خواننده منتشر شد.

کیهان
وی طی نامه سرگشاده ای که در رسانه های فرانسوی منتشر شد خطاب به خانم محمدی آشتیانی نوشت: "چطور می توان با شنیدن حکم شما ساکت ماند؟"

وی افزود این حکم سنگسار "زخمی عمیق بر همه زنان، همه کودکان و همه کسانی است که احساسات انسانی دارند."

خانم برونی نوشت: "در اعماق سلول زندان خود بدانید که شوهر من در تلاشی خستگی ناپذیر است و فرانسه شما را تنها نخواهد گذاشت."

پس از این نامه، روزنامه کیهان مقاله ای تحت عنوان "فواحش فرانسه هم وارد داد و قال حقوق بشر شدند" منتشر کرد.

این روزنامه نوشت: "برونی هنرپیشه و خواننده فاسد الاخلاق ایتالیایی اگر چه توانست خانواده سارکوزی را از هم بپاشد و همسر رئیس جمهور فرانسه شود اما به تازگی اخبار جدیدی از ارتباطات وی با یک خواننده منتشر شد."

انتشار این مطالب در شبکه خبر و روزنامه کیهان بازتاب وسیعی در رسانه های جهانی داشته است.

علاوه بر خانم برونی شمار زیادی از فعالان حقوق بشر و زنان و نیز چهره های فرهنگی و سیاسی جهانی از خانم محمدی آشتیانی حمایت کرده اند.

مقام های ایران اخیرا اعلام کردند که در مورد این پرونده "راهکارهای ویژه ای" را در دستور کار قرار داده اند که نتیجه آن بعدا اعلام خواهد شد.

ستاد حقوق بشر قوه قضائیه ایران روز شنبه با صدور اطلاعیه ای اعلام کرد این راهکارها به منظور "اعمال دقت های مضاعف در اعمال قانون و رعایت حقوق قانونی افراد" در نظر گرفته شده است.

BBC

***********************************************************************
*******************************************
*************************
**********
****

ديلي تلگراف فاحشه خواندن همسر ساركوزي توسط كيهان
را موضع دولت ايران دانست

عصر ايران : روزنامه ديلي تلگراف بريتانيا در مطلبي با عنوان " ايران كارلا بروني را فاحشه خواند " مطلب روز شنبه روزنامه كيهان در انتقاد از مواضع همسر رييس جمهوري فرانسه درباره اعدام سكينه محمدي آشتياني را موضع دولت ايران خواند.

به گزارش عصر ايران اين روزنامه بريتانيايي در مطلبي كوتاه در اين باره نوشت : " روزنامه كيهان چاپ ايران كه تحت كنترل دولت منتشر مي شود كارلا بروني و ايزابل آجيواني هنر پيشه معروف فرانسوي را كه از كمپين آزادي خانم آشتياني حمايت كرده اند ، را "فاحشه" خطاب كرد ، در حالي كه تلويزيون دولتي ايران نيز همسر رييس جمهوري فرانسه را به فساد اخلاقي متهم كرد .

روزنامه كيهان روز شنبه ( 6 شهريور ) در مطلبي با عنوان " فواحش فرانسه هم وارد داد وقال حقوق بشر شدند " نوشت :

" به تازگي كارلا بروني همسر بدنام نيكولا ساركوزي و آجيواني بازيگر فاسدالاخلاق فرانسوي طي اظهارنظرهايي، از «س-م» حمايت كردند. بروني، هنرپيشه و خواننده فاسدالاخلاق ايتاليايي اگرچه توانست خانواده ساركوزي را از هم بپاشد و همسر رئيس جمهور فرانسه شود اما به تازگي اخبار جديدي از ارتباطات وي با يك خواننده منتشر شد. وي در دفاع از «س-م» گفته است: حكم صادره ناعادلانه است. من واقعاً از اينكه او به خاطر دوست داشتن يك نفر محكوم به مرگ شده، واقعاً متعجب شدم. خانم ]...[ از همان جا در قعر سلولتان بدانيد كه همسر من آزادي شما را دنبال مي كند و هرگز شما را فراموش نخواهد كرد(!) آجيواني بازيگر بدسابقه فرانسوي هم در حمايت از س-م گفت: نام او ]...[ در قلب من حك شده و هر روز بر زبانم جاري است. تو سرشار از توانايي هاي سركوب شده اي(!) "

به نظر مي رسد لازم است رسانه هاي ايران كه داعيه فرهنگ اسلامي و ايراني دارند ، در نگارش مطالب خود ولو عليه دشمنانشان ، ادب و نزاكت را رعايت كنند تا ضمن حفظ ارزش هاي اخلاقي ، بدنگاري هاي يك خبرنگار و يك روزنامه ، به حساب ديدگاه دولت يا ملت ايران گذاشته نشود و در اين ميان از رسانه هاي مدعي ارزشگرايي انتظار بيشتري مي رود.














برکناری گسترده روسای دانشگاه های ایران

به گزارش خبرگزاری نیمه رسمی مهر، غلامرضا خواجه سروی، معاون فرهنگی و اجتماعی وزیر علوم، عصر یکشنبه در ارتباط با تغییر رئیس دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان گفت: «بنده رفتم و این کار را کردم. هر چه نماینده اصلاح طلب و منفعت طلب بود، آمدند و وزارت علوم را بخاطر تغییر رئیس این دانشگاه تحت فشار قرار دادند؛ دانشگاهی که مسجد، دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری و حراست ندارد. ۱۹ سال هیچ وزیری جرأت نکرد به این دانشگاه برود. بنده گفتم که اگر شهادت هم نصیبم شود به آنجا میروم و این کار را انجام می دهم.»
امری که غلامرضا خواجه سروی برای انجام یافتن آن حتی اعلام آمادگی برای شهادت کرده، تنها مختص به دانشگاه علوم پایه زنجان نبوده است.
تابستان امسال، دانشگاههای ایران شاهد تغییرات گسترده روسای خود بوده اند. تاکنون روسای ۱۷ دانشگاه و ۳ پژوهشکده وابسته به وزارت علوم تغییر کرده اند و سخن از تغییرات دیگری نیز در میان است.
در این میان برکناری پرفسور یوسف ثبوتی از ریاست دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان با اعتراضاتی از سوی برخی از دانشجویان و اهالی این شهر همراه شده است. پروفسور ثبوتی از چهره های برجسته علمی ایران است که در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته از نامزدی مهدی کروبی حمایت کرده بود.
برکناری محمد تقی بطحایی، رئیس دانشگاه صنعتی خواجه نصیر، و سعید سهراب پور، رییس دانشگاه صنعتی شریف، نیز از دیگر تغییرات خبر ساز بود، تغییراتی که دامنه اعتراض به آن حتی به مجلس ایران هم رسید.
برخی از ناظران معتقدند برکناری روسای دانشگاههای ایران، جدا از استقلال زدایی از دانشگاه ها، گوشه ای از تغييرات وسيعی است که اسلامی کردن دانشگاهها، محدود کردن علوم انسانی، تغییر محتوای کتب درسی و اخراج اساتید و دانشجویان دگراندیش از دانشگاهها را دربر می گيرد.
کامران دانشجو، وزیر علوم ایران، و دیگر مسؤلان این وزارتخانه نیزدرماههای اخیر به صراحت گفته اند دانشگاههای ایران تنها جای دانشجویان معتقد به نظام و ولایت فقیه است. آنها می گويند دانشگاههای ایران باید تبدیل به کارخانه کادر سازی سیاسی برای نظام جمهوری اسلامی شود.




************************************************
******************************
*****************
*******
****
*
آیا پرس تی وی از انتشار جهانی صحبهای وزیر علوم در مورد « با خاک یکسان کردن دانشگاه ها» خجالت میکشد؟

پرس تی‌وی (Press TV) سومین شبکه تلویزیونی وابسته به صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و اولین شبکه خبری تلویزیونی انگلیسی‌زبان ایرانی است. در گزارش پرس تی وی از سخرانی اخیر کامران دانشجو، وزیر علوم، این قسمت مهم صحبت ایشان حذف شده است: وزیر علوم گفت: اگر این دانشگاه وجود داشته باشد مردم ایران، دانشجویان، اساتید و کارکنان دانشگاه آن را با خاک یکسان می‌کنند.در گزارش پرس تی وی صرفا اشاره شده مردم تحمل نمیکنند "

فیلترینگ و انقلاب اینترنتی در ایران

فیلترینگ اینترنت در ایران تاریخی به قدمت آمدن اینترنت به ایران و ابتدای استفاده عمومی از آن دارد
استفاده از اینترنت در ایران برای اولین بار پس از پایان جنگ ایران و عراق ودر مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات ثبت شد، از سال ۱۳۷۲مورد استفاده برخی از مراکز دانشگاهی قرار گرفت و در سال ۱۳۷۹، همزمان با عمومی شدن استفاده از اینترنت در ایران، فیلترینگ آن هم اعلام شد.
رهبر جمهوری اسلامی ايران، در آن سال «ابلاغیهٔ سیاست‌های کلی شبکه‌های اطلاع رسانی رایانه‌ای» را صادر کرد و در حال حاضرمرجع قانونی مسدود کردن وب سایتهای اینترنتی در ایران کمیته‌ای تحت نظارت شورای عالی انقلاب فرهنگی با حضور نمایندگانِ صدا وسیما، مخابرات و وزارت اطلاعات است. شرکت خدمات ارتباطاتِ داده‌ها مجری تصمیم گیری این کمیته‌است. پس از حوادث انتخابات خرداد ۸۸ برخی سایت‌های اینترنتی نیز مستقيما به دستور قوه قضائیه شامل فیلتر گرديده و یا دفاتر آنان پلمب شد.
تاکنون آمار دقیقی از تعداد سایتهای فیلتر شده در ایران منتشر نشده است، اما به گفته مسولان فیلترینگ در ایران ۹۰ درصد این سایتها دارای مطالب غیر اخلاقی بوده و ۱۰ درصد باقی مانده سایتهای سیاسی- خبری و تحلیلی مخالف سیاستهای جمهوری اسلامی هستند.
جدا از مساله فیلترینگ، سرعت اینترنت در ایران نیز در آمارهای منتشر شده از سوی مراکز سنجش سرعت اینترنت در جهان در رده های پایینی قرار دارد.
سایت Speedtest.net ، که سرعت اینترنت در سراسر جهان را می سنجد، در تازه ترین رده بندی خود ایران را از بین ۱۸۱ کشور مورد بررسی، به طور میانگین در رتبه ۱۷۱ دنیا قرار داده است.
واحد اطلاعات اقتصادی مجله اكونومیست نیز در تازه ترین گزارش خود اعلام کرد که ایران از نظر سرعت اینترنت خانگی در بين ۱۵۲كشور در رتبه ۱۴۴ قرار دارد. این در حالی است که رضا تقی پور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران، چندی پیش اعلام کرده بود که سرعت فعلی اینترنت برای کاربران خانگی در ایران مناسب است.
البته اين تنها موردی نيست که در بحث اينترنت و فناوری، ايران در رتبه های آخر قرار گرفت. چند ماه پيش بود در نشست تخصصی نخبگان و سند چشم انداز بيست ساله اعلام شد ايران از لحاظ توسعه فنی در ميان ۲۳ كشور با اقتصاد متوسط رتبه بيستم را داراست.
در این میان و صرفنظر از محدودیتهای اعمال شده بر کاربران اینترنت در ایران، برخی از کارشناسان معتقدند که اینترنت نقشی تاریخی و بی بدیل در شکل گیری و گستردگی اعتراضات مخالفان دولت در ایران ایفا کرده است.
به اعتقاد این دسته از کارشناسان ، حوادث پس از انتخابات ایران را حتی می توان یک انقلاب اینترنتی نامید، انقلابی که محدودیت و سانسور رسانه ای در ایران را شکست، فضای مجازی اینترنت را تبدیل به پایگاه ارتباط گیری و اطلاع رسانی مخالفان کرد و به گفته مسولان جمهوری اسلامی جنگی نرم و دردسر ساز علیه جمهوری اسلامی را آغاز کرد.


http://www.voanews.com/

از اخوان المسلمين بُريد و"نهضت" ارزشها و توسعه را پى ريخت --- جاسم سلطان :طرحهاى اسلامگرايان تخيلى و غيرعملى است

انديشمند و استراتژيست مسلمان قطرى دكتر جاسم سلطان

دوحه – العربيه

دكتر جاسم سلطان انديشمند و استراتژيست مسلمان قطرى در گفتگو با برنامه "چهره هاى سرشناس اسلامى" در تلويزيون "العربيه" اظهار داشت: طرحهايى كه جنبشها و تشكلات اسلامى مطرح و عرضه كرده اند جز خيالبافى نيست و امكان و توان اجرا ندارند.

وى كه خود در دهه 80 قرن 20 از هواداران فعال "جنبش اخوان المسلمين" بوده است در اين برنامه پربيننده به صراحت گفت: جنبشهاى اسلامى در همه شاخه شعبه هاى خود موفق نشدند از حالت عاطفى و احساسى خارج شوند و طرح و برنامه اى عملى و كارآ ارايه دهند.

وى افزود: عدم ارتقاى اسلامگرايان از سطح تحريك احساسات به برنامه ريزى استراتژيك، در واقع ناشى از آن است كه مبناى تاسيس اين جنبشها عواطف بوده، و فلسفه وجودى و عامل تداوم خود را از بدو پيدايش تا به حال در اين بُعد و زمينه يافته اند. آنان هميشه گمان كرده اند كه فضاى اسلامى فضاى تمامى دنياست و آنها بايد سرنوشت اين جهان را تغيير دهند.

دكتر جاسم سلطان، در برنامه روز 30-8-2010 شبكه العربيه از "جنبش اخوان المسلمين" كه زمان دانشجويى در قاهره، فعال هوادار آن بوده است انتقاد كرد و اين جنبش مصرى را كه در ساير كشورها نيز فعاليت ها و طرفدارانى با مشارب و جهت گيريهاى مختلف دارد، از اساس بى برنامه خواند. وى گفت: طرحى كه مؤسس جنبش "حسن البناء" مطرح نمود پياده ناشدنى است و فاقد شناخت وبينش روشن و يا چشم انداز قابل فهم مى باشد. او اساساً مبناى كار را بر شعاردهى غير واقع بينانه گذاشت.

اين استراتژيست قطرى در پاسخ به اين كه راه حل چيست به طرحى كه خود پى ريخته است به عنوان نمونه و مثال اشاره كرد. او گفت: "طرح نهضت" كه ما كار آن را در قطر آغاز كرده ايم، در نظر دارد به ساير كشورهاى عرب نيز راه يابد. هدف ما باز كردن چشم و گوش جوانان است تا با هر جهت گيرى فكرى و توان واستعداد عملى ونظرى در يك طرح فراگير توسعه جوامع خويش شركت كنند. اين جنبش متمدنانه دايره مشاركت را توسعه مى بخشد، منافع جامعه را مقدم مى داند و ارزشهاى اسلامى را شناسايى، معرفى، تثبيت و ترويج مى كند.

دكتر جاسم سلطان تاكيد كرد كه علت اصلى شكست و ناكامى جنبشهاى موسوم به اسلامى، پذيرش و عمل كردن آنها به انديشه اى است كه مى گويد طرفدار آزادى و عدالت و مشاركت تا زمانى باش كه حاكميت را از دست ديگران نگرفته اى. از هر طريق و از جمله پارلمان نفوذ كن و آنگاه كه سكان سياست به دستت افتاد بقيه را تار و مار كن. آنها اصل سيطره و چنگ اندازى را پذيرفته و به آن عمل كرده اند. وى افزود: علت اصلى عدم نفوذ افكار اسلامگرايان نيز همين عقيده و عملكرد آنها است. آنها دهها سال است كه با حكومت ها و نظامها در افتاده اند و از اهداف اصلى خود يعنى مشاركت در اصلاح امور، رشد جامعه، توسعه فرهنگى و اقتصادى و امثال آن بازمانده اند.

اين انديشمند مسلمان قطرى كه پس از تحصيل در مصر دكتراى پزشكى خود را از بريتانيا گرفته است، گفت: طرح نهضت ما بالابردن مهارت هاى حرفه اى وتوان علمى سه ميليون جوان دختر و پسر را در جوامع مختلف عربى مد نظر دارد و سعى مى كند امكانات را در اختيار اين افراد قرار دهد.

با اشاره به نتایج نظر سنجی یک مرکز تحقیقات آمریکایی --- اوباما می گوید از شایعه مسلمان بودنش نگران نیست

باراک اوباما در حال پاسخ به سوال یک خبرنگار
دبی – العربیه. نت

باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا می گوید از نتیجه یک نظر سنجی که بیانگر افزایش باور اشتباه آمریکایی ها به مسلمان بودنش است ، ناراحت یا نگران نیست.

اوباما که یکشنبه 29-8-2010 با شبکه تلویزیونی " ان . بی . سی" گفت و گو می کرد افزود: " این شایعه ها من را ناراحت نمی کند. اگر وقت خودم را برای پی گیری چنین مسائلی صرف کنم ، کار زیادی نمی توانم انجام بدهم."

بر پایه یک نظرسنجی که اخیرا یک مرکز تحقیقات آمریکایی انجام داده، از میان هر پنج آمریکایی یک نفر یا به عبارتی 18 % آمریکایی ها معتقدند که اوباما مسلمان است.

این در حالی است که این نسبت در ماه مارس 2009، 11 در صد بود.

به علاوه این، تنها یک سوم شرکت کنندگان در نظر سنجی، معتقد بودند که اوباما یک مسیحی کامل است. این نسبت نیز در مقایسه با سال 2009 که 48 در صد بود، کاهشی چشم گیر داشت.

اوباما درباره دلیل عدم اطمینان آمریکایی ها از دیانتش گفت:" شبکه ای از اطلاعات غلط وجود دارد که در عصر جدید اطلاع رسانی اخبار و اطلاعات اشتباه را به طور مستمر منتشر می کند."

او افزود " پیشتر در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری و قبل از آن در انتخابات ، با چنین مساله ای درگیر بود. وتاکید کرد: "به نمایندگی از ایالت الینوی در مجلس سنا پیروز شدم زیرا به توانایی ملت آمریکا در پشت سر گذاشتن این چیزها ایمان دارم."

نظر سنجی اخیر، اول آگوست جاری پیش از این که اوباما وارد جنجال ساخت مرکز فرهنگی اسلامی و مسجد در نزدیکی محل حادثه 11 سبتامبر شود ، انجام گرفته است.

موافقان این پروژه با مخالفت شدید سیاستمداران محافظه کار روبرو شدند. محافظه کاران آمریکا می گویند ساخت مرکز فرهنگی اسلامی و مسجد در نزدیکی محل حادثه 11 سبتامبر اهانتی است به خانواده 3 هزار شخصی که در حملات آن روز به دست تندروهای القاعده کشته شدند.

اوباما گفته بود "مسلمانان آمریکا همچون پیروان دیگر ادیان حق دارند مناسک خود را همچون شهروندان آمریکایی ادا کنند ."

رئیس جمهور آمریکا در مصاحبه خود تاکید کرد " آزادی دینی یکی از ارزشهای پایه ای در قانون اساسی آمریکا است و وظیفه او صیانت از قانون اساسی است."

او ادامه داد: "این مساله ای است که با تمام وجود آن را حس می کنم. به احساسات طرف مقابل احترام می گذارم و از حق آزادی بیان آن ها به قدرت دفاع خواهم کرد."

او همچنین گفت " خشم ده هزار نفری را که شنبه گذشته در اعتراض به ساخت مسجد و مرکز فرهنگی اسلامی به رهبری "گلین بیک" مجری شبکه "فاکس" در واشنگتن تجمع کرده بودند را درک می کند. "


اعدامهای خاموش در زندان وکیل آباد مشهد ادامه دارد

اعدامی ها را در گروههای هفتاد نفره به سالن ملاقات شرعی زندان وکیل آباد می آورند و ساعتی به غروب مانده به طور دسته جمعی و با طناب های داری که از تهران فرستاده شده به دار آویخته می شوند. اعدامی ها تا چند لحظه مانده به موعد اعدام نمی دانند که برای چه به دفتر زندان احضار شده اند و تنها وقتی تلفن های زندان در یک ساعت به غروب مانده به کلی قطع می شود، دیگر زندانیان خبر دار می شوند که ساعت اعدام فرارسیده است.
این وضعیت وحشتناک زندان وکیل آباد مشهد در چند ماه اخیر است. یک فعال حقوق بشر در مشهد با وصف آنچه از سربازان زندان شنیده است، می گوید در هفته های اخیر هر هفته لااقل 60 تا 70 نفر بی اینکه خود و خانواده هایشان بدانند به پای چوبه دار رفته اند. زندانیانی که نه وکیلی داشته اند و نه دادگاه عادلانه ای برای آنها برگزار شده است.

اولین بار احمد قابل روحانی منتقد جمهوری اسلامی که آذرماه سال گذشته به دلیل شرکت در تشییع جنازه آیت الله منتظری بازداشت شده بود، پرده از راز زندان وکیل آباد برداشت. احمد قابل خرداد ماه 89 از زندان آزاد شد و اعلام کرد که تنها در بندی که او حضور داشته در 19 فروردین ماه، 35 نفر اعدام شده اند . اما این همه اعدامها نبود. گویا مسوولان دادگاه انقلاب مشهد بنابر بر بخشنامه ای که از سوی محسنی اژه ای صادر شده بود حکم داشته اند تا تمامی متهمان به قاچاق مواد مخدر را که حکم اعدام دارند به سرعت و بی وقفه به پای چوبه های دار بفرستند.
احکام اعدامها عمدتا از سوی چهار قاضی دادگاه انقلاب مشهد_کاووسی ،کابلی ، سلطانی و یثابی _ صادر و به سرعت به مرحله اجرا رسیده است . شتاب در اجرای احکامی که همگی در دوسال اخیر صادر شده بود به حدی است که حتی خود زندانیان هم تا لحظاتی مانده به اعدام بی خبر از پایان زندگی بوده اند. بنابر گفته های یکی از زندانبانان ، تنها چند لحظه پس از ملاقات یکی از زندانیان با همسرش ، گارد زندان، زندانی را به سالن اجرای حکم برده اند در حالیکه خودش و همسرش از اعدام خبری نداشته اند.

آمار هر روزه اعدامها در زندان وکیل آباد مشهد، تابه حال با شنیده های جسته و گریخته از هم بندها و خانواده های معدودی که حاضر به گفتگو شده اند به 500نفر رسیده است. نبودن وسایل ارتباطی ،وحشت خانواده ها و حتی کادر زندان ، گرفتن اطلاع از سرنوشت زندانیان را بسیار سخت کرده است. اما بنا بر شنیده ها در 5 ماه گذشته هر هفته به طور متناوب شماری از زندانیان اعدام شده اند. و خانواده ها در زمان تحویل اجساد متوجه شده اند که شمار اعدامها بسیار است. مسوولان زندان با ارعاب خانواده زندانیان که بیشتر از طبقه بی بضاعت هستند ، اجازه هر گونه اطلاع رسانی را گرفته اند و برای تحویل جسد نیز 7هزار تو مان هزینه طناب دار گر فته اند.اغلب زندانیان فاقد وکیل بوده اند و از آنجا که وکلا برای شکستن حکم اعدام از 10 تا 15 میلیون تومان حق الوکلاله می گیرند، اغلب خانواده ها از داشتن وکیل محروم شده اند.
اعدامهای زندان وکیل آباد مشهد تنها محدود به ایرانی ها نبوده است و در چندین مورد اتباع افغانی و یک مورد هم یک تبعه نیجریه به چوبه دار رفته است . جرم تمامی محکومین قاچاق مواد مخدر است اما آنچنان که فعال حقوق بشر در مشهد می گوید، برای جرایم سبک و مستحق زندان هم حکم اعدام صادر شده است و در دادسرای مشهد گفته می شود که محسنی اژه ای دادستان کل کشور می خواهد خاطره خلخالی در اعدام قاچاقچیان را زنده کند.
در اوایل دهه شصت آیت الله صادق خلخالی درطرحی ضربتی و برای محو مواد مخدر در ایران ، معتادان و قاچاقچیان جزء بسیاری را به جوخه های اعدام سپرد، گفته می شود خلخالی معتقد بود حتی در صورت صدور حکم اشتباه اعدام، اعدام شدگان به بهشت خواهند رفت. اعدامهای سیاسی سال 67 نیز از نمونه های دیگر اعدامهای دسته جمعی به شمار می رفت. و حالا اعدامهای جمعی زندان وکیل آباد که به صورت مخفیانه صورت می گیرد می تواند با پیشینه تاریخی سی سال گذشته به رغم وسعت و کثرت آن باور پذیر باشد

برگرفته از : انقلاب سبز


بیش از 5 هزار کودک زاهدانی از تحصیل محرومند

مسئول دفتر حمایت از حقوق زنان و كودكان دادگستری سیستان ‌و ‌بلوچستان گفت: 5 هزار كودك در نقاط حاشیه‌ای زاهدان كه از مادر ایرانی متولد شده‌اند، از تحصیل بازمانده‌‌‌اند

ام‌الكلثوم موذن اظهار داشت: این كودكان اكنون در نقاط شیرآباد، كریم‌آباد و باباییان زاهدان زندگی می‌كنند.
وی افزود: بیشتر دختران در نقاط حاشیه‌ای زاهدان به سبب مشكل‌های مالی خانواده، با اجبار پدر به عقد تبعه خارجی به صورت غیر‌قانونی در می‌آیند.
به گزارش فارس این فعال حقوق زنان بیان كرد: بر اساس قانون جمهوری ‌اسلامی ایران حضور تمام اتباع بیگانه در سیستان و بلوچستان ممنوع اعلام شده كه در این راستا تبعه‌های غیر‌مجاز از استان دستگیر و به كشور خود طرد شدند.
وی افزود: با اخراج این افراد، تمام حقوق قانونی از فرزندان و زنان ایرانی سلب شد زیرا هویت در ایران از پدر به فرزندان انتقال می‌یابد.
موذن گفت: با این قانون، آموزش‌و‌ پرورش از ثبت نام افرادی كه چند سال در مدارس سیستان و بلوچستان به تحصیل اشتغال داشتند، خودداری می‌كند.
وی افزود: این شرایط، آسیب‌پذیری را به فرزندان نقاط حاشیه‌ای زاهدان منتقل كرده است و از سویی زنان ایرانی برای اینكه باید از كشور خارج شوند تا مرز خودكشی پیش رفته‌اند.
مسئول دفتر حمایت از حقوق زنان و كودكان دادگستری سیستان و بلوچستان گفت: باید راهكارهایی داشت كه كودكان و زنان ایرانی در این نقاط از حداقل‌های حقوق زندگی برخوردار باشند تا آسیب‌پذیر نشوند.
وی افزود: ریشه بیشتر سرقت‌ها، ناامنی‌ها، حمل موادمخدر و اعتیاد در این نقاط به همین سیاست‌ها بازگشته كه باید نگاه‌ها به این قشر از جامعه تغییر كند.
به گزارش فارس، سیستان و بلوچستان دارای یك‌هزار و 300 كیلومتر مرز زمینی مشترك با دو كشور پاكستان و افغانستان و بیش از 300 كیلومتر مرز دریایی با كشورهای حاشیه خلیج‌فارس است كه این شرایط، زمینه‌ساز قاچاق انسان و ورود غیر‌مجاز اتباع بیگانه به‌ درون كشور ایران می‌شود.


کلیدها , کودک , زاهدان , مناطق حاشیه ای , محروم , تحصیل , سرقت , مواد مخدر , اعتیاد , پاکستان , افغانستان , زاهدان , سیستان , بلوچستا

Source: http://www.rahshoon.com/Pages/News-192.html

حمایت از جندالله موضوع اختلاف پاکستان ،انگلیس و آمریکا

بین الملل > آسیای میانه و قفقاز - عصر ایران : خبرنگار شبکه الجزیره در روزنامه الوطن نوشت :اظهارات دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس در دهلی نو که پاکستان را از اتخاذ مواضع دوگانه در برابر غرب در موضوع جنگ عیله تروریسم بر حذر کرده بود و از ارسال تروریسم به هند و مناطق دیگر ، به پاکستان هشدار داده بود ، منجر به ایجاد بحران بزرگی بین اسلام اباد و لندن شد .

بعد از اینکه دیوید کامرون پاکستان را به صادر کردن تروریسم متهم کرد ، با این حال اصف علی زرداری نخست وزیر باکستان سفری به لندن انجام داد و تلاش وی در این سفر تاکید بر تصمیم قاطعش در مبارزه با طالبان بود .

علیرغم اینکه کامرون در اظهارتش هیچگونه اشاره ای به سازمان اطلاعات پاکستان نکرده بود ولی سازمان اطلاعات نظامی پاکستان " ای اس ای " این اظهارات کامرون را بر علیه خود تفسیر نموده و در 31 جولای / 9 مرداد 1389 رسما سفری را که قرار بود ژنرال احمد شجاع پاشا رئیس سازمان اطلاعات نظامی باکستان به لندن داشته باشد و با همتای انگلیسی خود راجع به هماهنگیهای دوجانبه در موضوع مبارزه با تروریسم مذاکره کند را لغو نمود .

با اینکه سازمان اطلاعاتی باکستان از حکومت انگلیس درخواست پوزش رسمی نمود ولی انگلیس آن را رد کرده و بر اظهار نخست وزیرش پافشاری کرد . تحلیلگران سیاسی پاکستان از این اظهارات کامرون و علت اصلی انها دچار حیرتند. ولی بعد از چندی مشخص شد که علت این اظهارات کامرون ، نپذیرفتن درخواست انگلیس و ایالات متحده از جانب پاکستان مبنی بر پشتیبانی نمودن از گروهک جند الله در ایالت بلوچستان پاکستان و فعال نمودن این گروهک در داخل ایران بود .

سازمانهای اطلاعاتی انگلیس و ایالات متحده تحرکات خطرناکی را از جانب ایران در جهت ضربه زدن به منافع آنها و اسرائیل بواسطه مجهز نمودن حزب الله به موشکهائی که قادر به هدف قرار دادن عمق خاک اسرائیل است را زیر نظر گرفته اند . بریطانیا و ایالات متحده نیز ، تقویت نمودن گروهک جند الله را به عنوان یک عکس العمل در مقابل این تحرکات را در برابر حکومت ایران برگزیدند تا مانعی بر اصرار ایران در تقویت حزب الله در جنوب لبنان و مقابله با نفوذ غرب و اسرائیلیها در منطقه باشد .

منتهی مشکلی که انگلیسیها در این میان با آن مواجه شدند رد سازمان اطلاعات نظامی پاکستان در همکاری با آنها و با سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده امریکا ( سی ای ای ) در پشتیبانی از فعالیتهای گروهک جند الله در استان سیستان و بلوچستان ایران بود . آنچه که واضح و مبرهن است اینکه گروهک جند الله پایگاههای آموزشی سری در ایالت بلوچستان باکستان هم مرز با استان سیستان و بلوچستان ایران در اختیار دارد .

نیروهای گروهک جند الله از منطقه بلوچستان پاکستان به عنوان مرکزی جهت سازماندهی و انجام عملیاتهائی گسترده بر علیه مراکز دولتی ، مساجد شیعه ، مدارس و بیمارستانها در استان سیستان و بلوچستان ایران استفاده می کند .


اعضای این گروهک در این منطقه آموزشهائی را برای کمینها و ترور اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران در سیستان و بلوچستان ، خوزستان و تبریز در شمال غرب ایران و کردستان ایران می بینند که هم مرز با منطقه نیمه مستقل کردستان عراق می باشد که دستگاههای اطلاعاتی انگلیس و آمریکا و اسرائیل حضور گسترده ای در این منطقه دارند .

در این خصوص سازمان اطلاعاتی انگلیس و امریکا از همکاریهای اطلاعاتی پاکستان و ایران بر ضد گروهک جند الله در بلوچستان پاکستان به شدت ناراضی هستند . اما دلیلی که در این تغییر موضع پاکستان در برابر ایران وجود داشت ، برملا شدن طرح مشترک اطلاعاتی انگلیس ، آمریکا ، هند و موساد در پشتیبانی از جریانهای تجزیه طلب در پاکستان و در مقدمه انها جنبش بلوچها در ایالت بلوچستان پاکستان از طریق گروه ارتش آزادیبخش بلوچستان است .

سازمان اطلاعات انگلیس در همکاری با سازمان اطلاعاتی هند ، نقشی اساسی را بر عهده دارد .
در پاسخ به اتهاماتی که هند در خصوص پشتیبانی از تروریسم به پاکستان وارد نمود ، پاکستان مدارکی را فاش کرد که دخالت سازمان اطلاعات هند در پشتیبانی از گروههای تجزیه طلب پاکستانی در بلوچستان پاکستان و اقلیم " بختون خواه" و مناطق قبیله ای پاکستان را ثابت می نمود .

نخست وزیرپاکستان یوسف رضا گیلانی این مدارک را در 25 تیر 1388 در شرم الشیخ به مانموهن سینگ نخست وزیر هند و با واسطه مصر که هیچ گونه خبری از آن منتشر نشد تقدیم نمود .

پاکستان بر این عقیده است که موفقیت طرح مشترک انگلیس و آمریکا در رابطه با ایران و پشتیبانی از گروهک جند الله به معنای از دست رفتن منطقه استراتژیک بلوچستان پاکستان و ثروتهای عظیمی است که در این منطقه وجود دارد و بر همین اساس با طرحهای مشترک انگلیس و امریکا بر ضد ایران و در رابطه با گروهک جند الله مخالفت می کند .

Shomaahaa schevnisthaaye fars ham mesle Punjabihaaye kasife Pakistani be khaatere hamin servathaaye azimist ke dar Balochistan hast, mardome baloch ro daarid ghal va gom mikoneed. Ay bivoojdaanhaaye kasif on rooz nazdik ast ke shomaa ro az vatane aabaa va ajdadimoon Balochestan-e ghani va servatmand khaarej mikoneem va in servaathaa dar ekhteiyaar vaaresaane aslishoon ke melate baloch hastesh mirese. M. Baloch